Nasa’nın Çığır Açan Görevi ve Meteor Yağmuru
NASA’nın potansiyel olarak tehlikeli bir asteroidi yönlendirme yeteneğini test ettiği çığır açan DART (Çift Asteroid Yönlendirme Testi) görevi, “Dimorphos” olarak bilinen asteroidi hedef alarak, beklenmedik bir şekilde insan yapımı meteor yağmuru yaratmış olabileceği ortaya kondu. Bilim insanları, iki yıllık titiz incelemelerin ardından DART görevinin Dimorphos’u başarıyla tehlikeden uzaklaştırdığını doğruladılar. Ancak, yeni bir araştırma bu çarpışmanın sonucunda 2 milyon pounddan fazla kaya ve tozun uzaya dağıldığını ve bunun da önümüzdeki 100 yıl boyunca sürecek bir meteor yağmuruna dönüşebileceğini gösterdi.
Meteor Yağmuru Tehlikesi Var mı?
Toz parçacıklarının Dünya’nın yüzeyine ulaşma olasılığının oldukça düşük olduğu belirtiliyor. Artık sadece insanları düzenli olarak uzaya göndermiyoruz, aynı zamanda kendi meteor yağmurlarımızı da yaratıyoruz. Bu gelişme, NASA’nın 2022’de gerçekleştirdiği 300 milyon sterlinlik DART uzay aracının, küçük asteroit Dimorphos’a başarıyla çarpmasının ardından ortaya çıktı.
İtalya’nın Milano Politeknik Üniversitesi’nde derin uzay dinamiği araştırmacısı olarak görev yapan ve çalışmanın baş yazarı olan Eloy Peña Asensio, “Bu malzeme, Mars atmosferine girerken görülebilir meteorlar (genellikle kayan yıldızlar olarak adlandırılır) üretebilir. İlk parçacıklar Mars veya Dünya’ya ulaştıktan sonra, en az önümüzdeki 100 yıl boyunca, hesaplamalarımızın süresi boyunca aralıklı ve periyodik olarak gelmeye devam edebilir. Bu parçacıkların, hiper hızda havayla sürtünme nedeniyle ablasyon olarak bilinen bir süreçle üst atmosferde ayrışması bekleniyor. Ancak, Dimorphos’tan gelen herhangi bir malzemenin Dünya’nın yüzeyine ulaşma ihtimali neredeyse yok” şeklinde açıklamada bulundu.
Beklenen Gökyüzü Olayı
Çalışmanın sonuçlarına göre, meydana gelecek meteor yağmuru, gözlemlenmesi oldukça kolay olacak çünkü bilinen hiçbir meteor yağmuru ile çakışmayacak. Bu meteorlar, yavaş hareket edecek ve en yüksek aktivite seviyesine Mayıs ayında ulaşacak. Özellikle güney yarımküreden, Hint takımyıldızı civarından gözlemlenmesi mümkün olacak.
Çalışmanın ortak yazarı Michael Küppers de bu durumu değerlendirerek, “Başlangıçta bu durumu gördüğümde kişisel olarak şaşırdım. Çarpma Dünya’ya yakın bir yerde (yaklaşık 11 milyon kilometre mesafede) gerçekleşmiş olmasına rağmen, çarpma sonrası ortaya çıkan enkazın Mars’a ulaşması, Dünya’ya ulaşmasından daha kolay. Bunun nedeni, Didymos’un Mars yörüngesini keserken Dünya yörüngesinin hemen dışında kalması olabilir. Bu çalışma, bu olasılığı nicelendirmeye çalışıyor ve bunun gerçekleşebileceğini doğruluyor. Her ne kadar kendi belirsizlikleri olan bir modellemeye dayansa da” şeklinde ifade etti.
